คำหวังดีของคนที่รักไม่เคยถูกฟัง
แต่คำหวังลวงของคนที่หวังร้าย เธอได้ยิน
คำเทวดาขี้ตั๋ว ม่วนกั่วคำคนเดินดิน
คันว่าน้ำตาบ่ริน สิได้ยินบ่
เจ็บแปะตาย แพ้คนที่ร้ายพ่ายความไม่รัก
ดอกหญ้าถืกเด็ดถืกเฮ็ดให้ฮัก รักกำมะลอ
เขาย้องว่าเป็นนางฟ้า
เจ้ากะเสินเพลินคำเยินยอ
เขาลวงเขาล่อเขาพอแล้วเขาก็หัก
เลิกเป็นคนรักของคนร้าย
เลิกเป็นคนร้ายของคนรัก
คืนมาเป็นคนฮักของคนที่รัก รักเธอ
คนรักไม่ร้าย คนร้ายไม่รัก เธอจะรักใครก็ใจของเธอ
แต่ก้อนขี้ดินยังถ่าเสมอ เธอบ่ต้องอาย
ถิ่มคำว่านางฟ้าลงมาเป็นหญ้าดอกเดิม
ดินบ่ซ้ำเติม มีแต่สิฮัก ฮักเธอจนตาย
ไผว่านางฟ้าปีกหัก อ้ายสิฮักสิดามด้วยใจ
คนฮ่ายบ่ฮัก คนฮักบ่ฮ่าย อย่าอายที่สิฮัก
เลิกเป็นคนรักของคนร้าย
เลิกเป็นคนร้ายของคนรัก
คืนมาเป็นคนฮักของคนที่รัก รักเธอ
คนรักไม่ร้าย คนร้ายไม่รัก เธอจะรักใครก็ใจของเธอ
แต่ก้อนขี้ดินยังถ่าเสมอ เธอบ่ต้องอาย
ถิ่มคำว่านางฟ้าลงมาเป็นหญ้าดอกเดิม
ดินบ่ซ้ำเติม มีแต่สิฮัก ฮักเธอจนตาย
ไผว่านางฟ้าปีกหัก อ้ายสิฮักสิดามด้วยใจ
คนฮ่ายบ่ฮัก คนฮักบ่ฮ่าย อย่าอายที่สิฮัก
คนฮักบ่ฮ่าย คนฮ่ายบ่ฮัก เจ้าสิฮักบ่